'To Wander' betekent letterlijk: dwalen, wandelen of zwerven. Zelf voeg ik er graag een vleugje nieuwsgierigheid aan toe. "To wonder" tijdens het "Wanderen"
Afgelopen najaar heb ik een aantal keren een 'Wanderling' georganiseerd. Een wandeling in de natuur waarbij aandacht ligt op verbinden met de natuur en met jezelf. Een moment van aandacht, voor wat er in jou speelt. De natuur spiegelt dat zo mooi.
Voor mij heeft 'Wanderling' nòg een betekenis. Namelijk, dat wat wij allemaal zijn; Wanderlingen in het leven!
Elke dag nemen we stappen, ontdekken we meer over onszelf, over ons denken en over onze naasten. We nemen beslissingen, bewust of onbewust.
We groeien, we volgen, creëren en ontdekken ieder ons eigen pad.
Dat ben ik zelf ook aan het doen, wanderen; Vol enthousiasme maakte ik vorig jaar deze site en organiseerde ik in het najaar een aantal Wanderlingen. Vrij snel volgde er door Corona maatregelen waardoor ik geplande Wanderlingen moest afblazen. In het begin vond ik dat heel jammer, maar op een gegeven moment kwam er een soort overgave aan de stilte van die tijd. Ik merkte dat ik in social media die stilte ook aan wilde houden bij Wanderling, want ik wist gewoon even niet meer in welke vorm ik 'straks' door wilde gaan. Ik moest dat echt her-ontdekken, en in dat proces zit ik eigenlijk nog steeds. Wat wel nieuw en duidelijk voor mij is, is dat ik de nadruk momenteel meer wil gaan leggen op de Wanderlingen die wij zijn als persoon zijn in het ontdekken van je pad, meer dan op georganiseerde wandelingen.
Tijdens de tweede lockdown overleed mijn vader in januari aan de gevolgen van dementie. In maart verhuisden we naar ons mooie nieuwbouwhuis. Best wat life events waar ik veel aandacht voor heb kunnen hebben, mede dankzij de 'stilte van die tijd' vanwege Corona. Ook werkten de kinderen veel thuis van school, of moesten ze vanwege een kuchje thuisblijven en ik kon voor ze thuis zijn wanneer dat nodig was.
Maar die tijd ligt al best wel een tijdje achter ons. Intussen ligt de zomervakantie voorbij en draait alles weer volop.
Ik weet niet hoe het voor jou voelt, maar voor mij voelt september als een nieuw begin. Ieder jaar vind ik het jammer dat de zomer op zijn eind loopt. Maar dan komt september en blijkt zo'n fijne maand! De structuur en het ritme die van buitenaf komen, school en clubjes beginnen weer, zorgen dat het dagritme met de kinderen niet meer alleen van mij afhankelijk is. Daar krijg ik energie en ontspanning van, ik kan zelf ook dat ritme weer volgen.
Het vaak mooie weer, de geurige lucht van bloemen zijn intens aanwezig op dit moment en ik geniet daar enorm van. De bloemen lijken deze nazomer wel extra hun best te doen om deze zomer te compenseren.
Ik wandel veel met Sammie en als ik in de wijk langs een vlinderstruik loop, dan krijg ik van die geur altijd een heerlijk nostalgisch gevoel van 'vroeger in onze tuin'.
De nieuwe start september betekende voor mij ook de start van een nieuwe tekencursus en het volgen van nieuwe sportlessen, want ik had behoefte en inspiratie om weer fitter te worden en ik wil mezelf op creatief vlak wat meer ontwikkelen. Het lijkt voor mij wel alsof ik na een soort 'winterslaap' in deze zomer weer aan het wakker worden ben. Voorlopig dus meer de nadruk op het 'innerlijke pad voelen en ontdekken' in plaats van veel georganiseerde wandelingen. Maar ik houd de toekomst graag open, wie weet wat het Universum nog meer in gedachten heeft voor mijn pad.
Ik ben benieuwd of september voor jou ook als nieuw begin aanvoelt en ik wens je voor nu een heel mooi nieuw schooljaar of werkjaar en nieuw begin toe!
Liefs Petra
P.S. Ik ben van plan binnenkort wat praktische ideetjes online te zetten om uit je 'ratrace' te komen en je weer wat meer met jezelf en met de natuur te verbinden. Heb je aanvullingen, ideëen voor Wanderling, of vind je het gewoon leuk dat ik online weer wakker ben uit winterslaap? Laat het me weten! :)
P.P.S. Ik luisterde heel wat boeken deze zomer. Ik luister naast andere thema's graag boeken over extreme prestaties/sporten en lange afstandswandelingen, of in die context. Zo luisterde ik onder andere 'Camino' van Graeme Simsion & Anne Buist, en 'De Camino' van Anya Niewierra. Beide aan te raden als je ook van dit thema houdt. De eerste is wat luchtiger en de tweede is wat spannender, intenser.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi geschreven Petra!
En heel herkenbaar wat betreft een periode van kijken hoe je in het leven staat, wat nog te willen of te laten.
Ook het loslaten van personen of situaties, en daar relaxed mee zijn :)
Iedere dinsdag denk ik nog aan je paps, een bijzondere man in een bijzondere situatie, ik heb nog steeds een koekje liggen, weet niet goed wat ik daar mee moet. Misschien is je verhaal een goed moment om daar nu eens iets mee te doen ;)
Groetjes en liefs, Carla
Hi Carla, wat lief wat je schijft en ook bijzonder dat je nog regelmatig aan mijn vader denkt. Het was ook zo bijzonder dat jij er die laatste tijd altijd voor hem kon zijn op de dinsdagen.
Het lijkt me zéker een goed moment om jezelf even te verwennen met die lekkere koek bij een heerlijke kop koffie of thee. Haha! ;) Liefs!